Militantë apo fanatikë?

Militantë apo fanatikë?
Kleanthi Zoto
Që partitë politike kanë militantët e vet, kjo është e natyrshme. Por shtrohet pyetja: Si i shohin militantët raportet e partisë së tyre me të vërtetën? Si e shohin marrëdhënien e partisë me qytetarin? Më tej, si e shohin marrëdhënien e partisë me shtetin, me pushtetet dhe institucionet që lindin prej tyre? Si e shohin partinë e tyre në pasqyrën e spiraloidit progresiv pozitiv të shoqërisë? Si….Dhe këtyre pyetjeve mund t’u përgjigjesh,veç të tjerash, duke qenë i vëmendshëm në emisionin “Koha për t’u zgjuar” të Bashkim Hoxhës, në emisionet “Debat” sidomos kur në to ka pjesëmarrjen e deputetëve të të dy krahëve; madje mund t’i qëmtosh edhe te analistë të veçantë me prirje të theksuar të majta apo të djathta……Dhe për të mos arritur te shifra e 86 partive do t’i përqendroj këto radhë te dy forcat kryesore.
1 - Si e shohin militantët raportin e forcave ku bëjnë pjesë me të vërtetën?
Pa pretenduar të bëj analizë në këto rreshta, por nga qëmtimi i disa problemeve del se ka militantë të të dy krahëve që për të gjykuar mbi ngjarjet, ndodhitë madje edhe mbi fenomene vënë në lëvizje aparatin konceptual, arsyen e logjikën e asaj që ndodh në realitet; ka të tjerë që duke vënë në lëvizje ndjenja e emocione të pakontrolluara, sidomos“besnikërinë” e marrin të mirëqenë, atë që u serviret sidomos kur kjo vjen nga lideri. Si rrjedhojë, të parët mendoj se, ose janë më afër të vërtetës, ose vrapojnë drejt saj; ndërsa të dytët ose janë larg saj, ose bëjnë përpjekje për ta mohuar e mbuluar atë.
Militantizmi ekstrem apo militanti fanatik jo vetëm që nuk i afrohet të vërtetës, por ka frikë nga ajo. Dhe kur e dëgjon militantin fanatik sot të përfytyrohet militanti i Enverit që mbronte çdo gjë të tijën deri edhe veprimet e mbrapshta. Kur dëgjon kërkesën e dënimit në masë të ish-komunistëve (që kanë qenë mbi 100 mijë ), mohimin e djersës e mundit të popullit në ato vite, arritjet që s’janë vetëm meritë e diktatorit, por para së gjithash të popullit, të vete mendja te mohimi që i bëhej periudhës së Mbretit e mbretërisë nga ana ediktatorit.
Militantët ekstremistë e fanatikë mohojnë, p.sh., LANÇ të popullit vetëm se ajo u udhëhoq nga komunistë. Ne u bëmë pjesë e pandarë e Frontit Antifashist që udhëhiqej nga SHBA-ja, BS-ja dhe Britania e Madhe se e donim Shqipërinë dhe progresin. Kjo është një e vërtetë e madhe që është sa konkrete aq edhe historike. Kështu e shikon një militant objektiv atë; ndërsa një militant fanatik i djathtë mohon çdo gjë të arritur në këtë periudhë. Kjo se ata nuk kuptojnë e s’duan të kuptojnë se Fronti Antifashist mbronte progresin, lirinë dhe pavarësinë e popujve; historinë, dinjitetin, kulturën, shkencën dhe letërsinë e tyre. Në këtë vështrim m’u duk i pështirë një militant fanatik që e pagëzoi 29 nëntorin e 1944-ës si “pushtim” e jo si çlirim të popullit tonë që kishte bërë sakrifica të panumërta e kishte derdhur gjak për të arritur këtë ditë të bukur.
Kjo se fanatiku që në thelb është injorant nuk e ndan dot të vërtetën e pavarësisë ngae vërteta e regjimit. Në këtë vështrim edhe militantët fanatikë komunistë nuk e konceptojnë drejt qëndrimin e Enver Hoxhës në Mukje, marrëdhëniet e tij me kundërshtarët e me forcat e tjera politike, sidomos me nacionalistët. Është fakt se periudha e LANÇ-it ishte në tërësi luftë çlirimtare, por pati edhe në segmente të veçanta shfaqje të luftës civile, që duhen studiuar nga historianët larg syzeve të errëta të politikës.
2 - E vë forca politike në qendër qytetarin?
Një parti është apo jo demokratike kjo gjë varet nga qëndrimet, marrëdhëniet që krijon ajo me qytetarin. Them me qytetarin se dhe fjala politikë vjen nga fjala polis, qytet, që do të thotë që politika është mjet e instrument që qytetari të kapërcejë pengesat, të zgjidhë problemet e kontradiktat që i dalin, që në fund të fundit ai të bëhet më i kamur e më i ditur. Me një politikë moderne qytetari i thotë sos varfërisë, papunësisë e duarve vrastare. Më konkretisht, e vënë përballë realitetit militantët forcën e tyre politike për ta parë në mënyrë të gjithanshme me pozitiven por edhe me negativen? Se ndodh që militantët e PD-së në pozitë shohin vetëm arritjet, madje edhe ndonjë mosarritje, mangësi apo veprim të gabuar të liderit të tyre e nominojnë si arritje.
Nuk e dëgjojmë këtë “këngë” nga disa militantë ekstremistë që edhe në tragjedi siç është ajo e Gërdecit që mori jetë njerëzish e solli aq pasoja të hidhura, t’i thurin lavde liderit të tyre për masat që mori për shërimin e gjendjes? Nuk po i vërejnë këta militantë fanatikë edhe në faqet e ndonjë gazetë servile që të zezën e bën të bardhë? Nuk e vërejtën këtë kur na u dha ftesa për NATO që meritën e një populli të tërë kërkoi ta pronësojë një forcë politike? Të vjen keq që edhe ndonjë deputet arrin deri atje saqë edhe ngjarjet e ´96-´97, p.sh, t’i nominojë si “grusht shteti” e “revolucion komunist”.
Slogani, demagogjia, dogma, shkëputja nga realiteti e nga e përditshmja e qytetarit …. janë mjete të cilat përdorin militantët fanatikë në të dy krahët e politikës. Militanti fanatik i djathtë, p.sh., të numëron sot arritje të tilla si ato që kanë të bëjnë me rritjen e pagave të nëpunësve e administratës, të pensioneve, grumbullimin e më shumë taksave, rritjen e të ardhurave…..
Dhe ka të drejtë ta bëjë një gjë të tillë, por ai lë në hije faktin që qytetarit, p.sh., vërtet i janë rritur pagat, por nuk sheh rritjen e çmimeve, nuk bën analizën se sa kg miell, vaj, sheqer, mish …blinte, p.sh, në 2005-ën e sa ble sot.
Ai nuk flet për nivelin e varfërisë, për papunësinë reale, për hapjen e vendeve të reja të punës, për vrasjet e vetëvrasjet që kanë të bëjnë me sigurinë e jetës, për prostitucionin e trafikun e grave dhe fëmijëve.... Atij nuk i vjen zëri të kritikojë forcën e tij politike për zëvendësimin e një shtresë të tërë meritokratësh me militantë injorantë.
Militantin ekstremist nuk e shqetëson despotizmi i liderit të tij që e gjen orë e pa orë në televizor, që shfryn e kërcënon deri deputetët e opozitës, që mburret për arritjet e që çdo gjë ia dedikon vetes. Militantët fanatikë nuk shqetësohen nga prirjet e theksuara e pushtetit ekzekutiv për të pushtuar hapësirat e pushteteve të tjera e sidomos të gjyqësorit.
Dhe në fund dua t’i mbyll këto radhë me pohimin se militantët fanatikë aktivizojnë kudo ndjenja negative.
Ata janë të egër e të dhunshëm, se kërkojnë me çdo kusht të mbrojnë liderin e forcën e tyre politike edhe kur ata gabojnë rëndë e sjellin pasoja të padëshirueshme për shoqërinë.